Pattex

Uiteindelijk zijn al mijn ouderen-van-dagen-op-de-treinverhalen variaties op hetzelfde thema. Mijn groot geluk, en dat van u, lezer, is dat de oudjes - u zou het hen niet toegeven - steeds creatief blijven als het op reizen met de trein aankomt.
Zo ook deze ochtend, op het einde van het perron van Gent-Sint-Pieters. Terwijl de IC naar Eupen zijn laatste decameters uitbolt voor hij halt houdt, drukt de mannelijke helft van een bejaard koppel zijn rechterwijsvinger al stevig op de deurknop om die, als had hij de beste Pattex op zijn vinger gesmeerd, niet meer te lossen voor de deur opengaat. Het gevolg is dat de brave ziel daardoor enkele meters moet meelopen met de trein om toch zijn strijd om twee zitplaatsen (die er gezien de vakantie voldoende zijn, sic) niet te moeten verliezen. Eens de deur open, klautert hij - zoals het ouwe zakken betaamt - op de trein voor de eerste mensen kunnen, in het geval van de grijsaard mogen, afstappen. Ik zeg en pleit dan ook: meer ouderen op de trein om meer te kunnen lachen!